Na 45 jaar in deze wereld te hebben gewoond en door een heleboel landen te hebben gereisd, besloot ik plotseling Bulgarije voor het eerst te bezoeken. Dit gebeurt ook! De reden voor zo’n late beslissing is de behoorlijk verwende reputatie van dit land in mijn ogen als resort aan de Zwarte Zee. Ja, fans van Golden Sands en Sunny Beach zullen het me vergeven, maar de gepromote vakantie op deze plaatsen is altijd zeer onsympathiek voor mij geweest, saai en obsceen banaal. Desalniettemin wist ik dat er een ander, minder populair onderdeel is in Bulgarije. Het staat bekend om zijn steile heuvels, geneeskrachtige bronnen en ongewone bezienswaardigheden. Dit deel van Bulgarije is de aandacht van zelfs de meest veeleisende reiziger waard. En zo ben ik uiteindelijk in februari van dit jaar hier terechtgekomen. Pas toen ik landde op de luchthaven van de hoofdstad en een auto huurde, was het eerste dat ik deed richting de met sneeuw bedekte toppen van het Rila-gebergte rijden. Daar droomde ik ervan een van de mooiste tempelcomplexen ter wereld te zien – het Rila-klooster. En wat ik zag, stelde me niet teleur! Dit is een geweldige plek om tegelijkertijd rusteloze zielen te inspireren en te kalmeren! Het versmolten oost en west, Europa en Azië, en een beetje meer Afrika. Het verdient inderdaad de aandacht van een onervaren reiziger … Het uitzicht op de met sneeuw bedekte bergkammen van Rila volgde me helemaal van Sofia tot aan het klooster. Maar ze waren vooral mooi in de buurt van het slaperige stadje Rila. Fantastische landschappen! Hier stopten we bij een kleine pub langs de weg voor het ontbijt. Van dit stadje naar het klooster om enkele tientallen kilometers te gaan en dit deel van de route was het meest indrukwekkend. De weg slingerde langs pittoreske rotsen langs de rivierkloof genaamd Rila. Dus reden we langs de Rila-rivier van de stad Rila naar het Rila-klooster in het midden van het Rila-gebergte. Het lijkt erop dat de Bulgaren niet al te creatief zijn met namen in deze streken. Overigens werd het klooster zelf zo’n duizend jaar geleden gesticht ter ere van de meest gerespecteerde Sint Jan van Rilski in Bulgarije. De laatste jaren van zijn leven bracht hij gewoon ergens in de buurt van het huidige klooster door in een van de berggrotten in volledige afzondering en volledige stilte. Vervolgens stichtten zijn discipelen en medewerkers in de buurt een toekomstig klooster in de buurt. Gedurende het millennium heeft het herhaaldelijk verbrand, vernietigd, herbouwd en herbouwd, tot ongeveer 200 jaar geleden het zijn huidige vorm kreeg. Nu zijn er relikwieën van St. John van Rila, zeer vereerd in Bulgarije en door alle orthodoxe christenen. In het afgelopen millennium hebben de overblijfselen van de oudste veel gereisd over het grondgebied van Bulgarije. Maar terug naar het klooster Uiterlijk ziet het gebouw eruit als een onneembare vesting. Des te verrassender is het om de magische transformatie van het klooster van binnenuit te voelen. Je hoeft maar de drempel over te steken in de vorm van een boog met fresco’s en je waant je in een echt sprookje. Het eerste dat je hier ziet, zijn veel bogen. Alle binnenmuren zitten erin. Ze deden me enigszins denken aan Moorse motieven in Spaans Andalusië. Ook hier was de invloed van buurland Turkije voelbaar. Als je een beetje aan deze gebogen waanzin bent gewend, begin je veel andere details op te merken – uitgesneden balkons, tekeningen en patronen. Maar dit is niet alles dat het Rilaklooster kan bewonderen. In het midden van de binnenplaats van het klooster staan nog twee zeer interessante gebouwen – een toren en een centrale kerk. Bovendien, als de kerk zelf met bogen en koepels duidelijk harmonieert met de muren van het klooster, dan ziet de middeleeuwse toren er enigszins vreemd uit. Toch is een dergelijk eclecticisme in dit geval meer dan gepast. Zonder twijfel is de hoofdkerk de belangrijkste versiering van het klooster. De externe en interne schilderijen en fresco’s zijn zeer aantrekkelijk in hun diversiteit en originaliteit. Het is duidelijk dat alles hier heilig ademt. Veel afbeeldingen worden als wonderbaarlijk beschouwd. Natuurlijk zijn de relikwieën van St. John van Rilski hier op een speciale plaats. Nadat we de heiligheid van deze plek hadden geabsorbeerd en intern getransformeerd, verlieten we het klooster, maar vanaf de andere kant. Een hele stad met hun hotels, refter en souvenirstalletjes groeide in de buurt op. Het Rilaklooster is lang een belangrijke toeristische bestemming geworden. Al bijna 40 jaar staat het op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het is niet verwonderlijk dat het vandaag al moeilijk is om hier eenzaamheid en stilte te zoeken, zoals Jan van Rilski deed. Geen wonder dat er hier nog minder dan een dozijn monniken zijn. Een bezoek aan het klooster en de kerk is echter helemaal gratis. We betaalden alleen voor parkeren. Ik kan me voorstellen wat een menigte hier gaande is tijdens kerkvakanties en op het hoogtepunt van het toeristenseizoen. Jarenlang zou de heilige Johannes, die met een diner van stilte had geleefd, zo’n gedoe duidelijk niet hebben goedgekeurd. Of het nu een reis is buiten het seizoen. Het belangrijkste is om geluk te hebben met de zon en dan lijkt zo’n plek een echt klein stukje paradijs. Dit is precies hoe deze plek blijkbaar werd bedacht door de bouwers. Vanaf de allereerste plaatsen die ik bezocht, maakte Bulgarije me blij met zijn originaliteit. Maar dat waren slechts de allereerste indrukken van dit land …
|
https://www.dergatsjev.be/2020/07/bulgaria-aqua-paradise-resort-goedkope.html |